28η Οκτωβρίου: Τι γιορτάζουμε....

28^η Οκτωβρίου, η επέτειος του «ΟΧΙ», η μέρα-σήμα κατατεθέν για σχολικές εορτές, στολισμούς στις πόλεις και στα χωριά, κατάθεση στεφάνων για τους πεσόντες, ομιλίες και φυσικά η καθιερωμένη για την ημέρα εθνική παρέλαση.

Ας γυρίσουμε 70 χρόνια πίσω: Η ιδέα του Αδόλφου Χίτλερ περί «Άριας φυλής» και η εμμονή της ένωση όλη της Ευρώπης και της Μεσογείου υπό την εξουσία του οδήγησαν στην έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενός πολέμου ρατσιστικού και ναζιστικού για μια ιδεολογία κούφια και αρρωστημένη, οι συνέπειες του οποίου όμως φτάνουν ως σήμερα και οι αναμνήσεις του έχουν χαρακτεί σε μια από τις πιο σκοτεινές και τρομακτικότερες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας.

 Στις δυνάμεις με το μέρος αυτής της ιδεολογίας( καθαρά οικονομικού συμφέροντος) εκτός από τη Γερμανία, συγκαταλέχτηκαν και η Ιταλία, η Αυστρία και η Ιαπωνία αργότερα, ο λεγόμενος  Άξονας.

Έτος 1940, τα ιταλικά στρατεύματα του Μουσολίνι περνούν στα ελληνικά εδάφη -ποια χώρα καλύτερη για τον έλεγχο ολόκληρης της Μεσογείου- ζητώντας επιδεικτικά από τον αρχηγό του δικτατορικού τότε καθεστώτος και ηγέτη της χώρας, Ιωάννη Μεταξά την παράδοση της χώρας. Όπως ήταν φυσικό η απάντηση ήταν « ΟΧΙ». Έτσι ο πόλεμος ξεκίνησε και το αλβανικό έπος άρχισε να γράφεται. Οι Έλληνες πολέμησαν ηρωικά υπέρ της πατρίδος σε χρόνια αρκετά δύσκολα για την Ελλάδα, αφού διένυε οικονομική κρίση και μεγάλη φτώχεια

Έτος 1942, οι γερμανικές δυνάμεις εισβάλλουν στην Αθήνα και καταλαμβάνουν ολοκληρωτικά τη χώρα θέτοντας το έθνος ΥΠΟ  ΚΑΤΟΧΗΝ. Ακολούθησαν βιαιοπραγίες, φυλακίσεις, βασανιστήρια ακόμα και ολοκαυτώματα! Ο λαός βυθίστηκε σε βαθύ σκοτάδι. Πολλοί αναγκάστηκαν να διαφύγουν στο εξωτερικό, παιδιά έμειναν ορφανά και δόθηκαν σε γερμανικές οικογένειες. Πείνα, θλίψη, πόνος, μάτια που κοιτούσαν στο κενό, χαμένη μάχη. Οι γερμανικές δυνάμεις έδρασαν αδυσώπητα. Εισέβαλαν σε χωριά, σφάγιασαν άοπλο και άμαχο πληθυσμό χωρίς αιτία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σφαγή στο Δίστομο Βοιωτίας όπου πηγές μας πληροφορούν τα εξής: « οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και σε αντίποινα για τις απώλειές τους άρχισαν την σφαγή όσων κατοίκων έβρισκαν στο χωριό. Η μανία τους ήταν τόσο μεγάλη, ώστε δεν ξεχώριζαν από το μακελειό ούτε τα γυναικόπαιδα ούτε τους ηλικιωμένους. Τον ιερέα του χωριού τον αποκεφάλισαν, βρέφη εκτελέστηκαν και γυναίκες βιάστηκαν πριν θανατωθούν. Η σφαγή σταμάτησε μόνον όταν νύχτωσε και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Λειβαδιά, αφού πρώτα έκαψαν τα σπίτια του χωριού. Οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και κατά την επιστροφή των Γερμανών στην βάση τους, καθώς σκότωναν όποιον άμαχο έβρισκαν στον δρόμο τους. Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228, εκ των οποίων οι 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων. Η μαρτυρία του απεσταλμένου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού  Eλβετού George Wehrly ο οποίος έφτασε στο Δίστομο μετά λίγες μέρες μιλάει για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή.

. Αυτά επακριβώς τα γεγονότα αναθυμόμαστε και γιορτάζουμε κάθε χρόνο με σκοπό να μην ξεχνάμε.

Ο σημαντικότερος παράγοντας στον οποίο συνίσταται να δώσουμε προσοχή είναι η πολύτιμη σημασία της ιστορίας του «ΟΧΙ» για τον πολιτισμό τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Πίσω από αυτή τη  μικρή συλλαβή άρνησης κρύβεται η συνοχή και η ενότητα ενός μικρού λαού, η μεγαλοψυχία και η εντιμότητα αγωνιστών που έγιναν ήρωες, πολιτικών με πατριδογνωσία και πίστη σε ιδανικά, πειθαρχία και αρχές σε μια μικρή ταλαιπωρημένη κοινωνία, πού πολύ μοιάζει με τη σημερινή.

Οι μαθητές είναι συνετό να γνωρίζουν επακριβώς τι γιορτάζουμε και πόση αξία έχει η γιορτή αυτή  ώστε η συμμετοχή σε σχολικές γιορτές και στην παρέλαση να μην αποτελεί αποτέλεσμα συνήθειας ούτε και ευκαιρία φυγοπονίας και αποφυγής των διδακτικών ωρών. Οι μαθητές συμμετέχουν στην παρέλαση για να τιμήσουν ένα λαό που αγωνίστηκε για να μείνει αιώνια και να μη γίνει δούλος μιας διαφορετικής κουλτούρας, μιας ξένης χώρας., ακόμα και να μην εξαφανιστεί τελείως από το χάρτη . Επομένως , είναι υποχρεωτικό  να καλλιεργείται μέσω της παιδείας τόσο σχολικής όσο και οικογενειακής το αίσθημα αγάπης προς την πατρίδα και τα ιδεώδη τα οποία τη διέπουν, να αφουγκραστεί ο μαθητής τη σημασία της ιστορίας  και του πολιτισμού του και να γίνει ένα με τους ήρωες που έπεσαν πολεμώντας. Συνεπώς κατά τη διάρκεια της παρέλασης να νιώθει περηφάνια, συγκίνηση και απόλυτη κατανόηση του λόγου συμμετοχής του.

Ας δώσουμε λοιπόν μια καλή ώθηση στη νέα γενιά να κάνει ένα νέο βήμα για επανεξέταση της αξίας της επετείου και την απόκτηση πείσματος και θάρρους ώστε να βγει επιτέλους η χώρα μας από τις δύσκολες στιγμές τις οποίες βιώνουμε. Οι αγωνιστές του ’40 ήξεραν το λόγο για τον οποίο πολέμησαν και παρόλες τις αντιξοότητες δεν λύγισαν. Ας ξαναπροσπαθήσουμε να ξαναχτίσουμε όσα έχουμε χάσει για να μην ξεχνάμε το λόγο να αγωνιζόμαστε κι εμείς σήμερα, η Επέτειος είναι μια καλή αφορμή να ξεκινήσουμε.  

Υ.Γ.: Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τη Φιλόλογο Αικατερίνη Σκόνδρα που ανταποκρίθηκε στη πρόσκλησή μας και  δέχτηκε να γράψει για το blog μας αυτό το άρθρο για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940!!!